Na czym polega pamięć wody?

Woda jest NOŚNIKIEM INFORMACJI, ma pamięć molekularną, co udowodnił francuski immunolog Jacques Benveniste w 1988 r., a potwierdził później w wielu eksperymentach  m.in. Rosjanin Bakhir. Prekursorem badań nad pamięcią wody był twórca homeopatii Samuel Hahnemann.  Zagadnieniem zajmowali się również austriaccy badacze przyrody:  Wiktor Schauberger,  Johannn Grander oraz  m.in. japoński naukowiec Masaru Emoto, Rosjanin S. Zenin i inni.

Układ nerwowy przekazuje tylko część informacji, natomiast informacje inne, np. o  zapotrzebowaniu jakiegoś organu na substancje odżywcze przenosi    woda. Czy woda  nasycona związkami  chemicznymi, pochodzącymi spoza organizmu jest w stanie przekazać właściwe informacje? Temat jest na tyle    fascynujący, że zatrzymajmy się przy nim na chwilę.Woda strukturyzowana wchodzi w  skład świeżych owoców i warzyw. Można ją otrzymać ze stopniałego  lodu lub śniegu. Właśnie taka woda – ze świeżo wyciśniętych soków lub ze świeżo stopniałego śniegu działa odmładzająco i  leczniczo. Dlaczego? Zaraz to  zrozumiesz na przykładzie wody mineralnej. Woda mineralna posiada własności lecznicze dzięki zakodowanej wcześniej informacji, którą wchłonęła  przechodząc przez  skorupę ziemską. Natomiast rozpuszczone w wodzie mineralnej substancje są pozyskiwane przez organizm w minimalnym tylko stopniu  (będzie o tym mowa dalej). Taka woda może działać więc jak, leki homeopatyczne! Podobnie woda ze śniegu i świeże soki – posiadają one cały szereg zakodowanych informacji.

Woda dysponuje informacjami o roślinie, z której wyciśnięto sok. Roślina z kolei posiada informacje, które napływały do niej ze świata zewnętrznego: o porze dnia i nocy, o porze roku, o zasobności, strukturze i zawartości gleby, o natężeniu pola magnetycznego, o położeniu słońca i gwiazd, nawet o ludziach, którzy uprawiali tę roślinę itd. Pijąc taką wodę lub sok wchłaniasz całą informację o danym miejscu i czasie. Czerpiesz z tego ożywczą energię. Adaptujesz się więc w taki sposób do danego miejsca.Podobnie jest ze zwierzętami. Ich krew przechowuje wiele danych, często straszliwych: rozpacz, strach, przerażenie. A jak odbywa się ich ubój? Byłeś chociaż raz w rzeźni zakładów mięsnych? Jest to horror. Podczas uboju, kiedy jedne zwierzęta są ubijane, inne widząc to, usiłują się cofać, ale nie są w stanie uciec popychane przez następne tłoczące się zwierzęta.W tym momencie, na krótko przed śmiercią organizm zwierząt produkuje całą masę hormonów i innych substancji „faszerujących" komórki ciała potwornym stresem.Stan psychiczny zwierząt jest dokładnie zarejestrowany w strukturach wodnych. W rezultacie otrzymujemy mięso z trwałym śladem agonii. Teraz „faszerujemy" się tym wszystkim MY, ludzie. I struktury wodne naszego organizmu otrzymują odpowiednią informację. A później zaczynają się różnego rodzaju choroby... Czyżby zemsta zwierząt zza grobu?

Ktoś spróbuje pewnie określić to wszystko jako piramidalną bzdurę. Kiedy jednak głęboko się zastanowimy, to sami dojdziemy do wniosku, że „coś w tym jest". Dlaczego np. nakazy niektórych religii pozwalają spożywać tylko tzw. „czyste" potrawy, ubój zwierząt ma się odbywać w specjalny sposób, a zabronione jest spożywanie wszelkich produktów, do których dodano krew? Istotę „pamięci" wody można porównać do układanki literowej. Z tych samych liter można ułożyć różne słowa o różnym znaczeniu, niosące różne informacje.      Takimi literami w przypadku wody są jej cząsteczki. Na sposób ich ustawienia wpływ ma wiele czynników. Sposób ustawienia – to swoisty „kod" zawierający cały szereg informacji i nadający odpowiednie właściwości. Podobnie, jak w przypadku choćby kodu genetycznego organizmów żywych. „Kod" ten może się zmieniać. Oznacza to, że cząsteczki wody mogą zmieniać swoje ustawienie na skutek wzajemnych oddziaływań elektromagnetycznych z cząsteczkami innych związków chemicznych, z którymi woda ma kontakt. Zmiana ustawienia cząsteczek, to zmieniona informacja i zmienione właściwości. Dla jeszcze lepszego zobrazowania zagadnienia można posłużyć się przykładem grafitu i diamentu. Oba minerały – to węgiel. Ale jakże różne są ich właściwości!Grafit jest czarny i kruchy, zaś diament przezroczysty i twardy. Różnice tych właściwości spowodowane zostały innym ułożeniem atomów w kryształach obu minerałów.