Skrzyp - Equisetum arvense 100g

W celach leczniczych wykorzystywane są pędy płone (zielone). Zbiera się je od lipca do sierpnia, gdyż zawierają wtedy najwięcej związków krzemu. Ziele skrzypu zawiera przede wszystkim dużo krzemionki i to postaci rozpuszczalnej, dobrze przyswajalnej, ponadto flawonoidy - izokwercytrynę, ekwizetrynę, saponiny, garbniki, kwasy organiczne i sole mineralne. Krzem stosunkowo łatwo rozpuszcza się w wodzie, przenika przez ścianę jelit do krwioobiegu, częściowo gromadzi się w tkance łącznej skóry, krwinkach czerwonych i trzustce. Pozostała część aktywizuje się w różnych procesach regeneracyjnych: bierze udział w zabliźnianiu się ran pooperacyjnych, po zranieniach, bierze czynny udział w procesie wapnienia ognisk gruźliczych- szczególnie w płucach. Z tej przyczyny od dawna jest stosowany w medycynie ludowej do leczenia gruźlicy.

Medycyna ludowa uważała skrzyp za cenny lek w przewlekłych zapaleniach oskrzeli, a także polecała go do płukania ust i gardła w stanach zapalnych, do pielęgnacji włosów w przypadkach łysienia. Cyganie używali skrzypu jako leku przeciw padaczce.

DZIAŁANIE
Krzem odgrywa bardzo ważną rolę jako składnik kości i moczu pełniąc w moczu rolę koloidu ochronnego, zapobiegając wytrącaniu się składników krystalicznych w drogach moczowych. Pozwala zachować równowagę miedzy krystaloidami a koloidami. Ma działanie moczopędne i jest ono nawet silniejsze niż wielu znanych farmaceutycznych środków moczopędnych. Związki czynne zawarte w skrzypie zwiększają ilość wydalanego moczu, a wraz z nim szkodliwych produktów przemiany materii.

Dzięki zawartości związków krzemu skrzyp ma duże znaczenie w procesach regeneracyjnych, wpływa na metabolizm kolagenu a w konsekwencji na gojenie się ran i odbudowę kości. Część krzemionki gromadzi się w trzustce, skórze i krwinkach czerwonych, natomiast reszta stanowi tzw. postać czynną. Krzemionka w błonach śluzowych i w naczyniach krwionośnych, a zwłaszcza kapilarnych, przeciwdziała ich nadmiernej łamliwości, pękaniu, zmniejsza ich przepuszczalność przyczyniając się w sposób pośredni do zmniejszania obrzęków związanych z zaburzeniami krążenia. Odgrywa kluczową rolę w ochronie naczyń przed postępującym procesem miażdżycowym. Zapobiega pękaniu naczyń krwionośnych w mózgu (udarom mózgu).

Skrzyp opóźnia proces starzenia się. Związki czynne zawarte roślinie poprawiają stan włosów i paznokci, są ważne w procesach odpornościowych. Ziele skrzypu jest szczególnie cenne dla ludzi w wieku podeszłym i dla kobiet karmiących, gdyż poprawia mineralizację kości. Korzystne jest używanie go w przypadkach przedłużających się krwawień miesięcznych, a także w niewielkich krwawieniach z przewodu pokarmowego. Ma działanie regulujące przemianę materii. Stosuje się go w schorzeniach nerek i pęcherza moczowego jak : zapalenie pęcherza, zapalenie miedniczek nerkowych, kamica nerkowa oraz w krwawieniach z dróg moczowych (krew w moczu) i krwawieniach z płuc. Niekiedy stosowany jest jako lek pomocniczy w leczeniu cukrzycy. Zewnętrznie zaleca się stosowanie skrzypu w zapaleniu spojówek (pieczenie i ropienie powiek), jako płukankę do włosów w przypadku nadmiernej ich łamliwości i rozdwajania końcówek, łupieżu oraz w postaci okładów na owrzodzenia, trudno gojące się rany, oparzenia i stłuczenia.

Sposób stosowania i droga podania:

Odwar ziela skrzypu Dwie łyżki stołowe zalać 2 szklankami wody, doprowadzić prawie do wrzenia przez 20 minut, odstawić na noc. Rano odcedzić. Pić 2-3 razy dziennie po szklance płynu między posiłkami. Stosować jako łagodny środek moczopędny i regulujący przemianę materii, pomocniczo w chorobie gośccowej i skazie moczanowej. W nadmiernych krwawieniach miesięcznych kobiet pić 4 razy dziennie 2/3-1 szklankę odwaru. W grużlicy i krwawieniach z dróg oddechowych należy sporządzić odwar z 4 łyżek ziela na 3 szklanki wody i pić porcjami w ciągu dnia. Powtarzać przez kilka tygodni jako środek pomocniczy.
Przeciwwskazania – nie stosować przy ograniczonej filtracji kłębków nerkowych w kłębuszkowym zapaleniu nerek.